Последен здив пред зори

Заслужувам повеќе од трошки љубов.

Заслужувам да ми ја симнеш месечината, ѕвездите, па и целото соѕвездие ако треба.

Заслужувам да се будам сакана, во прегратка што го топи секој мраз во мене.

Прегратка што ми дава мир на душата. Заслужувам љубов што не се мери во зборови, туку во дела, во секојдневни мали гестови што ми покажуваат дека сум важна.

Заслужувам да заспивам среќна, без грижи, без проблеми, без несоници.

Не затоа што животот е лесен, туку затоа што покрај тебе секоја тежина станува полесна, а секој немир се претвора во тишина.

После неубав ден, сакам да слушнам дека не сум сама, дека си тука за мене, а не дека „сфашта постои“.

Сакам да чувствувам дека си моето засолниште кога светот станува премногу гласен.

А ако некогаш ти станам главоболка, заслужувам да ме разбереш и тогаш, да ме сакаш уште посилно –

повеќе од деновите кога сè ни оди како подмачкано,

повеќе од нашите најсветли денови,

повеќе од секогаш,

повеќе од сè.

Ако не можеш да ми го дадеш тоа - тогаш заслужувам слобода да го најдам во некој друг.

Заслужувам некој што нема да се измори да ми повторува дека сум единствена.

Некој што ќе ме носи во мислите и кога светот му се руши под нозе.

Некој што после тежок ден ќе ми каже „ми фалеше“.

Некој што ќе ме мисли секој ден, секој час, а не само во слободно време.

Заслужувам сè што ти не можеш да ми дадеш, а толку многу ми треба.

Те сакам, но сепак ќе си заминам, додека уште не сум се изгубила, барајќи ја твојата љубов.

Не жалам за љубовта што ти ја дадов – ти беше потребна.

Не жалам ни за љубовта што ми недостасуваше од тебе – таа не беше твоја за да ја дадеш.

Жал ми е само што не си заминав порано, а знаев дека треба.

Си одам, затоа што немам љубов и за двајцата. Си одам, не затоа што не те сакам, туку затоа што конечно научив дека и јас заслужувам да бидам сакана – целосно, без услови и без половични чувства.

Одам, затоа што знам дека љубовта што ја барам, најпрво морам да ја подарам на себе.

Одрекување од одговорност:

Приказниве се зачинети со многу драма, а ликовите се измислени, затоа што драмата почнува тогаш кога логиката завршува. ☺